Τι εγγυήσεις χρειάζεται μια τράπεζα για να αποκτήσει στεγαστικό δάνειο στην Ιταλία

Τι θέλουν να λάβουν οι τράπεζες με τη μορφή εγγυήσεων για έγκριση στεγαστικού δανείου; Πρώτον, πρόκειται για συγκεκριμένες εγγυήσεις της φερεγγυότητας του αιτούντος. Η τράπεζα ή ο δανειστής θέλει να είναι σίγουρος ότι ο δανειολήπτης θα μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο σε μηνιαίες δόσεις.

Οι τράπεζες αξιολογούν πάντα την πιστοληπτική ικανότητα του πελάτη. Στην Ιταλία, ορίζεται από το νόμο ότι οι πληρωμές δανείου δεν πρέπει να υπερβαίνουν το ένα τρίτο του μηνιαίου εισοδήματος του δανειολήπτη, διαφορετικά θα λάβετε άρνηση δανείου.

Εκτός από τον έλεγχο ενός δανείου, μια τράπεζα ή πιστωτικό ίδρυμα στην Ιταλία θεσπίζει πρόσθετες εγγυήσεις, συνήθως δύο τύπων: προσωπικές και πραγματικές (ασφάλεια).

Ας καταλάβουμε τι είναι.

Οι πραγματικές εγγυήσεις στην περίπτωση υποθήκης είναι ουσιαστικά μια ασφάλεια που εγγυάται στον δανειστή την ευκαιρία να επιστρέψει το ακίνητο όταν ο πελάτης καταστεί αφερέγγυος για την περαιτέρω πώληση του ακινήτου σε δημοπρασία προκειμένου να επιστρέψει τα υπόλοιπα χρήματα.

Οι προσωπικές εγγυήσεις είναι ουσιαστικά η παροχή εγγυητών. Το πρόσωπο που υπέγραψε την εγγύηση είναι τρίτο μέρος του δανειολήπτη και διαβεβαιώνει την τράπεζα ότι οι υποχρεώσεις θα εκπληρωθούν εάν ο κύριος οφειλέτης δεν μπορεί πλέον να αποπληρώσει το δάνειο.

Εν ολίγοις, ο εγγυητής εμφανίζεται όταν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο (ενώ στην περίπτωση τακτικών πληρωμών εισφορών, ο εγγυητής μπορεί να μην χρειαστεί ποτέ να παρέμβει καθ' όλη τη διάρκεια της σύμβασης). Εάν προκύψει μια τέτοια κατάσταση, η τράπεζα καλεί τον εγγυητή και μπορεί να ζητήσει από αυτόν τα απλήρωτα ποσά που καθορίζονται στην ίδια τη συμφωνία.

Τι είναι σημαντικό να γνωρίζει ο εγγυητής.

Ο εγγυητής ευθύνεται όπως όλα τα περιουσιακά του στοιχεία. Εάν παρέχονται περισσότεροι από ένας εγγυητές, ο καθένας από αυτούς ευθύνεται αναλογικά, ενώ παραμένει συνυπεύθυνος με τους άλλους εγγυητές. Στην περίπτωση αυτή όμως ο εγγυητής δεν έχει κανένα δικαίωμα επί του ακινήτου, αφού δεν είναι κύριος. Κατά συνέπεια, ο εγγυητής δεν θα μπορεί να αφαιρέσει τους τόκους του δανείου για φορολογικούς σκοπούς.

Ο εγγυητής αποφάσισε να σταματήσει να γίνεται εγγυητής. Συχνά ο εγγυητής είναι στενό πρόσωπο, μέλος της οικογένειας ή συγγενής, συνάδελφος. Ο εγγυητής εμπιστεύεται τον δανειολήπτη και το αντίστροφο. Όταν όμως προκύψει μια κατάσταση όπου ο εγγυητής αποφάσισε να παραιτηθεί από την ευθύνη για κάποιο λόγο, η τράπεζα πρέπει να δώσει τη συγκατάθεσή της ή την άρνησή της, καθώς οποιαδήποτε αλλαγή στις εγγυήσεις βλάπτει την τράπεζα. Εάν είναι απαραίτητο, η τράπεζα μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή της σε αντάλλαγμα για πρόσθετη ασφάλεια που παρέχεται από τον δανειολήπτη με τη μορφή πρόσθετων περιουσιακών στοιχείων.